Την ψυχή μου κρατώντας στο ένα χέρι
έτρεχα πίσω από τα χελιδόνια
την Άνοιξη κυνήγησα ανάμεσα στις Πασχαλιές
Μα τι τρελή
Την Άνοιξη να την πιάσεις μπορείς;
τα σύννεφα
τα χρώματα
τ΄ αρώματα
μου ξέφευγε
κι άνοιξα με φόρα την αυλόπορτα
Έτρεξα στους δρόμους
κάτω από έναν ήλιο
που έβρεχε φωτιάς σταγόνες
γέμισε το κορμί πληγές
πορφυρά τα δάκρυα σταλάζουν
και κάπου εκεί ανάμεσα στον πόνο
σκόνταψα
έχασα στην άσφαλτο και την ψυχή μου
άδειο κουφάρι στο σπίτι γύρισα
Δεν πονάω πια
Δεν γελάω
Δεν κλαίω
Άραγε ζω ;
Levina
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου