Το Μπιζέλι και η εκδίκηση!
Hello κόσμε! Είμαι το Μπιζέλι :)
Γεννήθηκα στις 30 Αυγούστου μαζί με τα 3 αδελφάκια μου. Ήμασταν ωραία
και ζεστά μαζί με τη μαμά μας ώσπου μια μέρα, μετά ένα μήνα ήρθε ο Άρης
μαζί με ένα παιδάκι. Μόλις τον είδα κρύφτηκα πίσω από τη μαμά μου. Το
παιδάκι του άρχισε να μας φωνάζει όλα μπιζελάκια μου... μπιζελάκια μου!!
Δεν ήξερα τι στο καλό συμβαίνει μέχρι που είδα τον Άρη να παίρνει ένα
ένα τα αδελφάκια μου στο χέρι του. Αποφάσισα να αντιδράσω, να γίνω
νευρικό και άγριο! Μόλις λοιπόν ήρθε η σειρά μου άρχισα να ουρλιάζωωω!
Ήταν κόλπο για να του φανώ νευρικός και γκρινιάρης. Όμως ο Άρης διάλεξε
εμένα! Μπιζέλι μου φώναξε εσένα θα πάρω! Αουτς!
Συνέχεια σκεφτόμουν τι θα απογίνω μακριά από τη μανούλα μου ώσπου μια
κρύα μέρα εγώ και τα αδελφάκια μου αρρωστήσαμε. Δεν μπορούσαμε να
περπατήσουμε, είχαμε παραλύσει και δεν μπορούσαμε ούτε να φάμε. Η κυρία
που μας είχε έλεγε πως μέχρι το πρωί θα πεθάνουμε. Την άλλη μέρα το ένα
αδελφάκι μου ήταν ήδη νεκρό και την επόμενη το άλλο μου αδελφάκι. Ήμουν
πολύ λυπημένο που τα δυο μου αδελφάκια πέθαναν. Εγώ έζησα αλλά τώρα
φοβόμουν πάλι την ημέρα του αποχωρισμού. Αυτή η μέρα ήρθε σύντομα. Ο
Άρης ήρθε και με πήρε σπίτι. Σε όλη την διαδρομή κρύφτηκα μέσα στην
τσέπη του. Όταν φτάσαμε με έβαλε πάνω στο κρεβάτι και ήθελε να παίξουμε.
Εγώ στην αρχή έκανα τον ντροπαλό και κρυβόμουν αλλά μετά αποφάσισα να
του δαγκώσω το δάχτυλο! Αυτός αντί να θυμώσει και να με πάει πίσω στη
μαμά μου, γελούσε! Τώρα θα δεις εσύ σκέφτηκα... έβαλα λοιπόν την όπισθεν
και πήγα σε μια γωνιά και του κατούρησα το κρεβάτι!! Χεχεχε! Τον
εκδικήθηκα!!
Καλώς σας βρήκα!!
