μια ανάσα να γελά

.12

μια ανάσα να γελά

Την ανάσα θα σου δώσω

να βγει αργά απ΄ τον λαιμό μου

βουτιά να κάνει στα όρια της καρδιάς

εκεί θα είναι ο στόχος κι εσύ

κρατάς γερά στα χέρια σου το τόξο

κι αν τον πόνο αισθανθείς

εσύ το βέλος άφησες να φύγει

μαζί του στην τρικυμία βούτηξες

Όταν από τα βάθη του κορμιού σου βγεις

τότε θα δεις

πως τα δέντρα μεγαλώνουν πιο γρήγορα,

τα λουλούδια έχουν πιο έντονα χρώματα
τα πουλιά για σένα τραγουδούν

και τα γέλια των παιδιών

την γη σου πλημμυρίζουν,

κι εγώ

με το γέλιο σου χαμογελώ

Levina

H Αρχή Των Διαφορών

H Αρχή Των Διαφορών

Δεν υπάρχει ηχώ ανάμεσα στη φωνή μου και σ’ αυτό το στερέωμα

Μήπως η νοσταλγία μου είναι άλλη από τη νοσταλγία ‘

το κάλεσμά μου διαφορετικό ?

Δεν υπάρχει τίποτα ανάμεσα σε μένα και τις ρίζες μου,

Τίποτα ανάμεσα σ’ εμένα και την παρουσία μου

εξόν απ’ αυτές τις λεπτές φλέβες στο σώμα του αλφάβητου.

                                                                          Άδωνης (απόσπασμα)

Σκοτεινές αλέες

Σκοτεινές αλέες

Στο λαιμό στα χέρια τα γυμνά

πύρινα φιλιά σφραγίδες

γλιστρά η γλώσσα σε πόδια μισάνοιχτα

τόσο βαθιά που κόβεται η ανάσα

μισάνοιχτα τα χείλη

ζεστή αρωματισμένη ανάσα

στο αίμα διεισδύει με βήματα αργά

φωτιά λαμπαδιάζει τις φλέβες

άτι πεινασμένο και σφριγηλό  

εισβάλει σε τόπο κοραλλένιο

καλπάζοντας γρήγορα

όλο και πιο γρήγορα

μέχρι που ανεμπόδιστα 

κρουνοί καυτοί ανοίγονται

ως χυμών έκρηξη μεθυστική

ως αμέτρητες στάλες μαργαριταρένιες

που της σάρκας σβήνουν την πύρινη δίψα 

άγριο θηρίο ο πόθος μου για σένα

Print PDF

ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ ΤΑΞΙΔΙ

ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ ΤΑΞΙΔΙ

  Αναρτήθηκε από liza στις 2/16/2010

Τό τιμόνι στα χέρια λύτρωση.Τό γκάζι ο γρήγορος δρόμος.Τό ραδιόφωνο έπαιζε στις  δικές του συχνότητες σιγοντάροντας στην απόγνωση της βραδιάς,που για τους γύρω της θα παρέμενε άγνωστη. Ποιές λέξεις να πει πρώτα?Οι σκέψεις διαδέχονται η μια την άλλη.Τα τραγούδια της νύχτας το ίδιο.Ο νούς ταξιδεύει ανεξέλεγκτος,ακολουθώντας το γκάζι του αυτοκινήτου.Ο φανταστικός συνομιλητής το δικό της αγαπημένο δημιούργημα της φαντασίας,αυτός που αύριο θα είχε απορίες και ερωτηματικά,την συντρόφευε.Μια ερώτηση αγκαλιασμένη σε πικρό χαμόγελο.-Πιστεύεις στο τυχαίο?-Πιστεύω στο πεπρωμένο.Νομίζω πως οι ζωές των ανθρώπων είναι προδιαγεγραμμένες.Το ίδιο και η πορεία τους.Η πορεία,η σατανική αυτή ιέρεια που τήν συνόδευε σαν σκιά της και γινόταν ταξιδευτής  μαζί της.Μαζί τα όνειρα,οι ελπίδες και οι προσδοκίες.Ο αέρας έμπαινε από το ανοιχτό παράθυρο και ξαναγεννιόταν.Ανάσες ζωής. Μια γλυκιά σιωπή έπεσε ανάμεσα τους.Τα ανείπωτα λόγια έγιναν πιο φλύαρα και τους συντρόφευαν στο νυχτέρινο ταξίδι τους. 

Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση